ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΚΟΜΠΟΣ

Πάνω σ αυτον τον βράχο,
νοιώθω τον κόσμο να μου φιλά την κοιλιά.
Τα μυρμήγκια δεν σταμάτησαν την πορεία τους,
σταθερή κατεύθυνση προς τον αφαλό μου
Ας φωλιάσουν εκεί.
Να βρούν τροφή απ τα ψιθυρίσματα του αέρα.
Να ανταμώσουν τα αποτυπώματα απο τα χνώτα των εραστών μου.

Εκεί,στον αφαλό,
νοιωθω το μικρό γαργάλημα του κόσμου.
Να φωλιάζει εκεί.

Εκεί,βρίσκεται και η συμφωνία μας.
Το μικρό επισφράγισμα που μου ζητά να ανταποδώσω
το αιώνια αυτονόητο.